Tim Peeters is erkend psycholoog (KU Leuven) en erkend psychoanalytische psychotherapeut (KU Leuven).
Ik werk met medewerkers die op zelfstandige basis of als vrijwilliger hier meedraaien. Meer uitleg vindt u onder hun individuele knoppen.
U vindt onder de knoppen ook uitleg van onze medewerkers: Erling Van Roy, Stef Vanmolkot, Katrijn Weymans e.a.
Uitleg van de naam extimacy of extimiteit (Fr. Extimité)
Extimiteit is een term die volgens Jacques-Alain Miller door Jacques Lacan is uitgevonden. Het prefix ex (van exterieur) wordt er met het Franse woord intimité (intimiteit) verbonden. Dit neologisme zou pogen de paradoxale positie die het subject ten opzichte van de Andere inneemt te beschrijven: het subject hecht zich aan iemand, aan iets wat haar of hem steeds volkomen vreemd blijft. Immers de kern van wat ons verlangen uitmaakt, is tegelijkertijd zo intiem als ook zo extern. Binnen de analyse komt deze term eveneens terug, namelijk bij het plotse inzicht van de analysant: het meest intieme is een waarheid die als iets wat van buiten komt en aan haar of hem wordt geopenbaard! Het verlangen van het subject is dus het verlangen van de Ander. Lacan gebruikte de Moebiusfiguur om dit topologisch te illustreren.
Explanation of the term “extimacy”
The term “extimacy”, an English translation of the French neologism (extimité) coined by the psychoanalyst Jacques Lacan (1959-1960), may be used in critical psychology for the purpose of problematizing, questioning, challenging, and even rejecting and going beyond thetraditional psychological distinction between exteriority and psychic interiority or intimacy. Instead of this fundamental distinction and the resultant fixed conceptual dualities that crossand constitute psychology, extimacy indicates the non-distinction and essential identity between the dual terms of the outside and the deepest inside, the exterior and the mostinterior of the psyche, the outer world and the inner world of the subject, culture and the coreof personality, the social and the mental, surface and depth, behaviour and thoughts or feelings. All expressions of the duality exteriority-intimacy would be hypothetically
replaceable by the notion of “extimacy”, which precisely joins ex-teriority with in-timacy,and states explicitly the interpenetration and mutual transformation of both spheres. Thesespheres are no longer what they were in conventional psychology. They actually fade away.Exteriority is rather intimacy, but intimacy, as exteriority, is rather an “extimacy” that is no longer either intimacy or exteriority.Although the origin of the idea of extimacy can be traced to Saint Augustine and his conception of God as “more interior than my most interior being” (Confessions, III, VI),the dominating intellectual concerns in French structuralism and post-structuralism seem to be the decisive condition for the appearance and development of the notion of “extimacy”.
Today, this notion can be conceived as just one of the best and most radical examples of thesystematic assimilation of interiority to exteriority that we find, not only in Jacques Lacan, but also in Michel Foucault (1969) and Gilles Deleuze (1986).
Definition
In Lacanian theory and the uses of this theory in critical psychology (e.g. Parker, 2004,2005), the term “extimacy” refers primarily to the presence of exteriority in the intimacy, or deepest interiority, of the subject, and secondarily to the resultant non-distinction and identityof the exterior and the intimate or most interior. The term may also designate, in a non-critical psychological-psychoanalytical perspective (e.g. Tisseron, 2001), the human desire toshow or exteriorize the intimate life
From: Pavón-Cuéllar, D. (2014). Extimacy’, in Thomas Teo (Ed.), Encyclopedia of Critical Psychology. New York: Springer.