Uitleg verloop en soorten therapieën

A. Aanmelding

Hoe komt u bij ons terecht?

Ik werk samen met huisartsen en andere hulpverleners. Zij kunnen u doorverwezen of het advies gegeven hebben om met mij contact op te nemen. Maar ook uzelf kan hiertoe het initiatief hebben genomen.

Verloop

Na één of meerdere inleidende gesprekken beslis ik al dan niet om met de toekomstige patiënt in zee te gaan. In die eerste gesprekken hebben we het over uw klachten, persoonlijkheid, leefomstandigheden, jeugdervaringen, uw partner en andere zaken die voor het goed begrijpen van u en uw klachten nodig zijn. Aan de hand van het beeld wat uit de gesprekken naar voren komt, wordt er met u een plan uitgestippeld over de aanpak van de problemen en welke veranderingen wenselijk en noodzakelijk zijn. Zo probeer ik sàmen met u na te gaan waar u aan wilt werken, of ik u deze hulp kan aanbieden en welke wijze van de therapievormen daar het beste bij aansluit. Dit eerste gesprek duurt driekwart tot anderhalf uur. Dan wordt er in samenspraak met haar of hem afgesproken of we al dan niet en welke therapievorm zullen aangaan. Ik werk samen met huisartsen en andere hulpverleners zoals sociaal assistenten, kinesisten, diëtisten, ... Aan interdisciplinair overleg hecht ik dus veel waarde. Dit betreft niet alleen de contacten binnen de praktijk, maar ook het overleg buitenshuis zoals met wijkverpleging, thuiszorg en met sociaal-psychiatrische verpleegkundige, artsen enz.

Deontologie

In de therapieën die ik aanbied, wordt uitsluitend van wetenschappelijk verantwoorde methoden gebruik gemaakt. Ik laat me daarbij leiden door de voorschriften van de deontologische code van psychologen uitgewerkt door de Belgische Federatie van Psychologen, die van de Vlaamse Vereniging van Klinisch Psychologen en van de Vlaamse Vereniging voor psychoanalytische psychotherapie.

B. Welke therapieën?

Ik wil verschillende therapievormen aanbieden. U vindt een kort overzicht hieronder.

1. Relaxatietherapie

1.1. Wat is relaxatietherapie?

Rust... wie verlangt er van tijd tot stond niet naar? Maar onze spieren zijn nooit in volledige rust. Zelfs wanneer we ons ontspannen, zijn er steeds bepaalde spieren opgespannen. Dit is deels te wijten aan de bouw van ons lichaam maar vaak is dit ook het gevolg van onze emoties. Wie met iets zit, is wat meer gespannen... en "opgespannen". Als de spieren te lang intens gespannen zijn, kunnen we fysische klachten vormen. Lichaam en geest werken dus op elkaar in. Je spontaan ontspannen in zulke situaties is een veel zwaardere opdracht dan vaak op het eerste zicht lijkt. Via de progressieve methode van Jacobson als therapievorm proberen we de patiënt technieken aan te bieden om zichzelf tot rust te brengen.

We starten de sessies door een persoonlijke overzicht en probleemanalyse te maken. Daarna gaan we over door in een aangepaste omgeving een aantal technieken in te oefenen. Maar omdat stress van de patiënt zich ook buiten onze ruimte voorkomt, proberen we met de patiënt technieken te ontwikkelen om ze thuis, op het werk, op straat, …. , kortom in het dagelijks leven toe te passen met het oog op meer autonomie. In de daarop volgende sessies analyseren we de resultaten en de moeilijkheden van de uitgevoerde “huistaken” en proberen we ze toe te passen in steeds stressvollere omstandigheden.

1.2. Voor wie?

Relaxatietherapie is geïndiceerd bij ziektebeelden maar ook bij mensen die onder “gewone” stress staan. Wij werken enkel met volwassenen.

2. Psycho-educatie voor familie van patiënten

2.1. Wat is psycho-educatie?

Psycho-educatie is in de wereld van geestelijke gezondheidszorg een begrip geworden. Professionelen proberen zo concreet mogelijke informatie omtrent specifieke ziektebeelden aan patiënten én de betrokkenen aan te bieden.

Mijn doelstelling is niet zozeer hen inzicht te geven in het betreffende ziektebeeld, dan wel het concreet aanbieden van bepaalde strategieën en technieken en het leren begrijpen van de ziekte / de stoornis om zo meer grip op het leven te krijgen en aldus ook de kwaliteit ervan te verbeteren.Ik bied dit zowel individueel als in groep aan.

2.2. Voor wie is onze psycho-educatie?

Hoewel de tijd dat mensen onwetend en dom werden gehouden gelukkig grotendeels voorbij is, kunnen we moeilijk ontkennen dat onwetendheid, angst en vooroordelen omtrent psychische problemen nog steeds een groot taboe zijn. Informatie is dus noodzakelijk, ook voor de gezinsleden van personen met geestelijke gezondheidsproblemen. Zij worden vaak in het gehele proces van de geestelijke gezondheidszorg in de kou gelaten en hebben nood aan informatie. Ik ben ervan overtuigd dat het belangrijk is dat ook zij weten wat het probleem van hun familielid inhoudt. Gezinsleden die betrokken zijn op een persoon met psychose of schizofrenie ervaren deze nood zeer sterk gezien de soms bizarre en vreemde symptomen en gedragingen van hun gezinslid. Hoewel de meeste familieleden en patiënten al aardig wat informatie hebben verzameld is een mooie gestructureerde uitleg, die up-to-date en wetenschappelijk correct is, geen overbodige luxe. Wat van al de vergaarde informatie is juist? Wat met al die vragen die u altijd al heeft willen maar nooit heeft durven vragen? Ik richt me voornamelijk op de familieleden van personen met geestelijke gezondheidsproblemen maar ook op patiënten (mits duidelijke afspraken met behandelende therapeut!), geïnteresseerden. Ik bied dit dus zowel individueel als in groep aan.

3. Psychoanalytische psychotherapie

3.1. Waarom psychoanalytische psychotherapie?

Om een goed beeld te krijgen verwijs ik u graag naar de website van de Vlaamse Vereniging van de Psychoanalytische Psychotherapeuten. Mijn visie onderschrijft de interpretatie tot psychotherapieënonderschreven. Onderstaande informatie is van hen afkomstig.

Een man van drieënveertig voelt zich depressief terwijl hij nochtans meent alles te hebben om gelukkig te zijn.
Een jonge vrouw zegt dat zij wil stoppen met roken en steekt een sigaret op.
Een dertiger verlangt naar liefde maar slaagt er niet in zich aan iemand te binden.
Een secretaris van achtendertig voelt zich voor alles en nog wat schuldig en verantwoordelijk.
Een jonge man is tegen beter weten in bevreesd de lift te nemen.
Een man van achtentwintig wordt telkens in de steek gelaten hoewel hij naar eigen zeggen zo lief is.
Een veertigjarige vrouw valt steeds opnieuw op weinig respectvolle, kleinerende partners.
Een dertigjarige moeder kan zelfs over kleine dingen amper beslissingen nemen.
Iemand doet voortdurend domme dingen waar zij achteraf spijt van heeft.
Een vijftigjarige manager voelt zich gedreven te presteren, maar kan nergens van genieten en zich met niets ontspannen.
…
Een zesjarige jongen kan niet spelen, maar verbrodt steeds het spel van anderen.
Een eenentwintigjarig meisje, erg intelligent, slaagt er niet in een eerste jaar opleiding te voltooien.
Een baby van acht maanden slaapt ’s avonds niet meer in sinds vader voor zijn werk enkele weken van huis was.
Een vierjarige jongetje, is ontzettend blij met zijn nieuwe zusje, maar plast plots weer in bed en heeft terug woedebuien.
Een tienjarig meisje dat haar mama verloor, heeft dit flink verwerkt, maar haar schoolresultaten zijn plots veel minder dan vroeger.
Een voorbeeldige zestienjarige doet als een donderslag bij heldere hemel een ernstige zelfmoordpoging.
Een meisje van zeventien houdt haar alleenstaande moeder recht, maar is bang onder de mensen te komen.
Een jongere voelt zich vroeg of laat door al zijn vrienden en vriendinnen misbruikt en bedrogen.
Een baby van vijf maanden kijkt weg wanneer iemand oogcontact probeert te maken.

Voor onbegrepen psychisch lijden is psychoanalytische therapie vaak de gepaste behandeling.

In psychoanalytische therapie wordt het psychisch lijden begrepen in verband met de (ook vroegkinderlijke) levensgeschiedenis waarin zich bepaalde patronen herhalen.
Ook wordt psychisch lijden er begrepen als een min of meer conflicterend samenspel van innerlijke krachten.
Er wordt geluisterd naar verborgen betekenissen en naar onderliggende patronen die ten grondslag liggen aan gedachten, gevoelens, gedragingen.
Deze hebben zich grotendeels ontwikkeld in wat we gemaakt hebben van onze eerste contacten en relaties met betekenisvolle anderen.

Uit http://www.vvpt.be/vvpt101.htm

3.2. Wat is psychoanalytische therapie ?

Psychoanalytische therapie onderscheidt zich wezenlijk van vele andere vormen van psychische hulpverlening. In psychoanalytische therapie is de patiënt actief betrokken in het hulpverleningsbeuren, eerder dan dat hij ‘wordt’ behandeld. Hij moet het zelf doen, maar niet alleen: de therapeut gaat samen met hem de soms pijnlijke of moeilijke weg, eerder dan dat hij raad of advies geeft.

Psychoanalytische therapie is gebaseerd op de regel van de vrije associatie: door te vertellen wat er in je hoofd opkomt, ontvouwt je eigen verhaal zich, bots je op hiaten of tegenstrijdigheden in je verhaal of voel je dat je blokkeert in je denken en spreken. Ik denk spontaan aan de uitdrukking ‘waar het hart van vol is, loopt de mond van over’. De regel van de vrije associatie keert deze zegswijze om: waar de mond van overloopt is het hart van vol. Volgens deze theorie zal de patiënt zijn of haar psychisch lijden via gesprekken (volwassenen), vrij spel of via beeldend werk zoals tekeningen of collages (kinderen) uiten.

Door hiernaar te luisteren en hierbij stil te staan kan de diepere betekenis van klachten of symptomen duidelijk worden. Ook kan over angstwekkende, pijnlijke, schuldbeladen, beschamende en/of ondraaglijke neigingen, gedachten of gevoelens worden gedacht en gesproken in plaats van ze op allerlei manieren te trachten weg te krijgen. Want vaak gaan we juist lijden onder gevoelens die ondenkbaar en onbespreekbaar zijn, en die op allerlei manieren weg worden gehouden uit onze bewuste gedachtewereld, door ze in te slikken of op te kroppen, te onderdrukken, te verbergen en te ontkennen, in allerlei gedrag af te reageren of ervoor in allerlei roesmiddelen te vluchten. Een essentieel aspect van deze therapievorm is de geleidelijke ontwikkeling van een band met de therapeut waarin zich bepaalde verschijnselen kunnen herhalen. L'histoire se repète dans la thérapie als het ware. Bedoeling is ook bij deze therapeutische relatie stil te staan. Positieve en negatieve ervaringen in verband kunnen zien zowel met ervaringen voorafgaand aan als gelijktijdig met de therapie is immers essentieel om tot een doorleefd inzicht te komen in bepaalde weerkerende patronen en gevoeligheden. Ook kan deze band de mogelijkheid bieden bepaalde positieve emotionele ervaringen op te doen en van daaruit opbouwend verder te werken. Niet alleen wordt er gestreefd naar verlichting of ophouden van klachten of symptomen. Ook en vooral heeft psychoanalytische therapie tot doel beter opgewassen te zijn tegen de onvermijdelijke frustraties en tekorten die het leven met zich meebrengt.

Vanuit een doorleefd inzicht kan men meer zaken van zichzelf begrijpen en verwoorden. Psychoanalytische therapie bevordert het vermogen bewuste keuzes te maken op het vlak van liefde, relaties, werk, studies of vrije tijd.
Samengevat kan ze onze omgang met onze innerlijke wereld en buitenwereld ingrijpend veranderen.

Is psychoanalytische therapie dan niet hetzelfde (en veel duurder) dan een goed gesprek met goede vrienden? Psychoanalytische therapie is (zoals elke andere psychotherapie) niet een toevallige, geïmproviseerde onderneming zoals een deugddoend of betekenisvol gesprek met een familielid, een vriend of een buurman.

Voorwaarden en regels

Er zijn bepaalde voorwaarden en regels die het therapeutisch gebeuren mogelijk maken en waardoor dit gebeuren duidelijk te onderscheiden valt van contacten uit het dagelijks leven. Dit geheel van voorwaarden en regels noemt men het kader van de psychotherapie. Dit kader wordt gevormd door twee soorten regels. Er zijn regels die de grenzen tussen het therapeutisch contact en de dagdagelijkse contacten uit de buitenwereld aangeven, zoals plaats, duur, frequentie, betaling en werkafspraken. Daarnaast zijn er regels die de grenzen tussen therapeut en patiënt regelen. Deze regels gaan over vertrouwelijkheid, afstand, beschikbaarheid, verantwoordelijkheid en respectievelijke rollen.

Psychoanalytische therapie put uit het brede en multiculturele psychoanalytische gedachtegoed.

Dit psychoanalytische gedachtegoed wordt aan wetenschappelijke toetsing onderworpen. Het tracht actuele wetenschappelijke ontwikkelingen uit neurobiologie, evolutiepsychologie, geheugenonderzoek, kinderobservaties, ontwikkelingspsychologie en gehechtheidsonderzoek kritisch te verwerken. Zoals alle andere wetenschappen evolueert het voortdurend en wordt het telkens weer verder uitgediept en bevraagd. Tenslotte kenmerkt het zich door een eigen deontologie en ethiek waarbij een doorgedreven respect voor het subject en zijn particulariteit centraal staan.De deontologische code waartoe ik me bij deze therapievorm verbind, wordt in 3.3. geformuleerd.

3.3. Ethiek

De psychoanalytische therapeut verbindt er zich toe om aan de mens op grond van zijn psychologische kennis over de mens en diens psychische dynamiek te helpen. Omdat de therapeut hierdoor het leven en het welzijn van zijn medemensen beïnvloedt, dient hij zijn beroep op een ethisch verantwoorde wijze uit te oefenen. Dit houdt in dat hij in zijn arbeid de waarde en de waardigheid van de mens eerbiedigt, evenals diens persoonlijke autonomie en zijn recht om volgens een eigen overtuiging te leven; dat hij diegenen waarmee hij beroepshalve in aanraking komt, zoveel mogelijk helpt en hun belangen op geen enkele wijze schaadt; hij zal er zich vooral van weerhouden eigen voordeel na te streven door handelingen die anderen schaden; dat hij zich bij het oplossen van conflicten tussen tegenstrijdige belangen in de eerste plaats laat leiden door zijn verantwoordelijkheid tegenover de persoon wiens belang hem beroepshalve werd toevertrouwd; deze verantwoordelijkheid dient mede bepaald te worden door het geheel van zijn professionele relaties, zonder dat deze het hem toevertrouwde belang mogen schaden; dat hij zich in al zijn uitingen over wat hij in zijn beroepsactiviteit rechtstreeks of onrechtstreeks vernam, onderwerpt aan de regels van het beroepsgeheim; dat hij in de uitoefening van zijn beroep handelt op een wetenschappelijk verantwoorde wijze en zich inspant om, in het bredere kader van de psychologie, het wetenschappelijk karakter van zijn arbeid te vergroten; dat hij zich een autonomie verzekert in de keuze en het gebruik van zijn methoden en technieken.

Bij de Belgische Federatie van Psychologen kan u steeds een exemplaar van de deontologische code voor psychologen verkrijgen.Wanneer het over een medicus gaat, dan kunt u terecht bij de Orde van Geneesheren.

4. Groepstherapie

We hebben groepstherapie voor vluchtelingen en voor niet-vluchtelingen jongeren en jongvolwassenen.

'Groepstherapie met vluchtelingen' vangen aan in mei 2011 en vanaf maart 2012. Neem contact op met extimicy@gmail.com.

We starten vanaf maart 2012 ook met groepstherapie dat voor iedereen openstaat. Check zeker even http://www.everyoneweb.be/groepstherapieleuven .

Groepstherapie met vluchtelingen

De afgelopen jaren zien we steeds meer en meer vluchtelingen bij verschillende hulpverleningsinstanties aankloppen.

Naast een groot gamma aan lichamelijke klachten krijgen we bij hen ook steeds meer en meer te maken met psychische problemen.

Vaak komen zij terecht bij de eerste lijnshulp, zoal de huisartsen, die zelf te weinig tijd hebben voor deze ‘lastige patiënten’ of bij instellingen zoals het Rode Kruis, Sociaal Huis die merken dat hun werking met deze patiënten / cliënten stroef loopt.

Daarnaast merken we ook dat vluchtelingen zelf vaak erg ambivalent tegenover hulpverlening en psychotherapie in het bijzonder staan. De nood aan professionele psychotherapeutische hulp stelt zich dan erg acuut maar wordt niet uitgesproken.

Ook bij onze hulpverleningspartners en in onze gezondheidscentra is de vraag naar therapie met vluchtelingen fors gestegen. Daarom hebben we beslist om met enkele therapiegroepen voor vluchtelingen en oorlogsslachtoffers van start te gaan en u de mogelijkheid aan te bieden om patiënten / cliënten door te sturen.

We zijn dus op zoek naar vluchtelingen of oorlogsslachtoffers die dringend therapie nodig hebben en die bereid zijn om in groep gedurende één tot twee keer anderhalf uur per week te werken. De groepen gaan van start gaan in mei 2011 in de gezondheidcentra De Groeipraktijk (Leuven) of ALPE (Herent), al naar gelang de samenstelling van de groepen.

5. Workshops

·"Stress en vluchtelingen"

 Trauma en vluchtelingen (mei 2011)

C. Onderzoek en publicatie

Omdat een goede praktijk nooit helemaal los kan staan van de laatste bevindingen op wetenschappelijk vlak, probeer ik zo veel mogelijk op de hoogte te blijven van de laatste bevindingen op wetenschappelijk vlak. Bovendien neem ikzelf op regelmatige basis deel aan onderzoek. Extimicy® betekent daarom ook onderzoek en lezingen! Momenteel doe ik onderzoek naar o.a.

·Psychische aspecten van wachttijden bij asielzoekers

·Inloed van narratieve aspecten in verwerkingsprocessen van trauma's

·Gebruik van rituelen als vorm van psychotherapie in multiculturele contexten

·Religie en persoonlijkheidsprofielen met behulp van de Post-kritische geloofsschaal

·Ziekte-beeld of ziekte-taal?

·Freud ook een prozaschrijver?

·Spanningsveld juridische verwachtingen en therpeutische opdracht

Van tijd tot stond geef ik ook lezingen over mijn onderzoeken.

D. Cursussen

In samenwerking met dr. Frank Delvaux geef ik in het najaar een informatiereeks over slaapvaardigheden. Dit zal verder aangekondigd worden op de site van GC Alpe en op www.slaapvaardig.be .

Samenwerking

Ik werk samen met huisartsen en andere hulpverleners zoals sociaal assistenten, kinesisten, diëtisten, ...

Aan interdisciplinair overleg hecht ik dus veel waarde. Dit betreft niet alleen de contacten binnen de praktijk, maar ook het overleg buitenshuis zoals met wijkverpleging, thuiszorg en met sociaal-psychiatrische verpleegkundige, artsen enz.